بهره‌بردار معدن تراورتن روستای بیورزین اهالی را از خانه‌شان بیرون می‌کند

به گزارش می‌متالز، همیشه وقتی نام خطه سرسبز شمال کشور به میان می‌آید تصور همه ما این است که مردم این مناطق چه زندگی پر رونق و پر شور و نشاطی دارند. ولی غافل از اینکه اهالی روستاییان برخی از مناطق استان گیلان با مشکلات زیادی دست و پنچه نرم می‌کنند؛ به خصوص در شهرستان رودبار بخش عمارلو، بی آبی، تصرف زمین‌های کشاورزی و زیاده خواهی معدن داران زندگی را برای این مردم به کابوس تبدیل کرده است.

یک مقام مسوول که نخواست نامش فاش شود گفت: در روستای بیورزین حریم محیط زیست توسط معدن سنگ تراورتن و معادن دیگر رعایت نمی‌شود. حمل‌ونقل سنگ از این معادن به سمت کارخانه سیمان خزر باعث شده که جاده‌های این روستا از بین برود و روکش آسفالتی که حدود ۷ سال پیش در این جاده روستایی ترمیم شد و باید حدود ۳۰ سال دوام می‌آورد، به دلیل تردد کامیون‌های این معادن تقریبا از بین رفته است.

این منبع آگاه ادامه داد: زمانی کامیون‌های این معادن آنقدر سنگ با تناژ بالا حمل می‌کردند که بخشی از آسفالت جاده روستای بیورزین از بین رفت و تاکسی تلفنی‌ها به دلیل همین خرابی جاده کرایه را ۲ برابر از اهالی روستا می‌گرفتند و در مواردی اصلا راننده از جایی که جاده تخریب شده بود مسافر را پیاده و حاضر نبود تا خود روستا بیاید. چهار سالی می‌شود که جاده کنار گذری در حال ساخت است و ۸۰ درصد پیشرفت داشته که یکی از معادن اطراف روستا را به کارخانه سیمان خزر وصل می‌کرد و نیاز نبود که خودرو‌های سنگین در جاده اصلی تردد کنند. اما متاسفانه این جاده هنوز تکمیل نشده است.

این مقام مسوول افزود: طبق قانون حریم محیط زیست برای معادن ۵۰۰ تا ۸۰۰ متر تعیین شده، اما متاسفانه معادن تا خود بافت مسکونی که همان طرح هادی و حریم روستای بیورزین است وارد شده‌اند و کارخانه سیمان خزر تقریبا تا فاصله ۳۰۰ متری روستا پروانه بهره‌برداری گرفته اند. تقریبا دو سال پیش با به پایان رسیدن این پروانه بلافاصله دوباره آن را تمدید و این بار بخشی از بافت مسکونی روستا را جزو حریم معدن قرار داده‌اند.

این منبع آگاه اضافه کرد: اهالی روستای بیورزین برای این اقدام معدن سنگ به اداره محیط زیست شهرستان رودبار شکایت کردند که مسوولان این اداره گفتند معادن برای تمدید پروانه از ما استعلام نمی‌گیرند و فقط برای گرفتن مجوز آنهم بار اول برای حریم زیست محیطی استعلام می‌گیرند. به اداره صمت شهرستان هم اعتراض کردند که به آنها گفتند برای اقدام دیر شده و این کارخانه پروانه بهره‌برداری‌اش را تمدید کرده است.

این منبع آگاه گفت: زمستان گذشته برای کار این معادن با وزش باد بیشتر روز‌ها هوا پر از گرد و خاک بود چرا که همه بافت گیاهی در منطقه از بین رفته و روستا دارد به کانون گرد و خاک تبدیل شده است. مشکل دیگر بحث عوارض معادن است که ریالی از عوارض این معادن به دهیاری روستای بیورزین واریز نمی‌شود و خود مسوولان شهرستان روبار هم می‌گویند که عوارض معادن در سطح استان توزیع می‌شود. یعنی معادنی که باعث نابودی زیر ساخت‌های عمرانی و محیط زیست روستای شده، ریالی هم به این روستا تعلق نمی‌گیرد.

این منبع آگاه ادامه داد: قبلا در این معادن انفجار‌هایی رخ می‌داد که چشمه‌های آب شرب را تخریب کرده بود که با پیگیری اهالی روستا هم اکنون این انفجار‌ها اتفاق نمی‌افتد. در غرب و جنوب روستا معادن فعال هستند و به تازگی در شرق روستا نیز اداره صمت پروانه بهربرداری برای استخراج از معدن صادر کرده است.

این منبع آگاه افزود: پارسال دامداران درب اداره منابع طبیعی شهرستان روبار تجمع کردند و گفتند در سال ۱۳۴۰ به ما پروانه دامداری داده اید، پس چطور اداره صمت برای بهره‌برداری از همان مرتع پروانه صادر کرده است. برای مشکلاتی که در جنوب روستا معدن بهره بردار سیمان خزر ایجاد کرده، فرماندار، معاون سیاسی وی و بخشدار ۲ سال پیش جلسه‌ای داشتند و خروجی این جلسه باعث تعطیل شدن ۶ ماهه این پروژه شد و بعد دوباره شروع به کار کردند. کارخانه سیمان ادعای مالکیت حریم روستا را دارد و متاسفانه زمین‌های کشاورزی را با بولدوزر صاف می‌کند و حد و مرز بین زمین‌ها را از بین می‌برند و به اهالی روستا می‌گویند اگر مستنداتی دارید بروید و شکایت کنید؛ و بعد در وسط همان زمین‌های کشاورزی اهالی راه دسترسی به معدن درست می‌کند و وقتی مردم اعتراض می‌کنند و جلوی دستگاه بلدوزر را می‌گیرند عوامل معدن به کلانتری محل تلفن می‌زنند و می‌گویند مردم اعتراض کرده و جلوی کار ما را می‌گیرند و کار ما را خوابانده‌اند.

این منبع آگاه اضافه کرد: تمام مشکل اهالی روستای بیورزین کارخانه سیمان خزر است و این کارخانه به یک شخص مجوز بهربرداری از معدن تراورتن را داده و این شخص دقیقا وارد حریم روستا شده و شروع به فعالیت کرده است. کارخانه سیمان خزر به نام اشتغال و تولید زندگی اهالی روستای بیورزین را نابود کرده است. همچنین منابع طبیعی در سال ۱۳۴۰ برای دامداران پروانه بهره‌برداری صادر کرده و در سال ۱۳۹۰ به آنها کتابچه طرح مرتع داده و برای همان مرتع دوباره مجوز بهره‌برداری برای معادن صادر می‌کند که البته اعلام کرده اند تخلف کارمند بوده است. ۲۰۰ هکتار از زمین‌های روستا را معدن تراورتن درخواست داده و پروانه اکتشاف دریافت کرده آنهم بدون اطلاع اهالی روستا و با لودر به جان مراتع افتاده و دارند کار می‌کنند و وقتی صدای اهالی درمی آید، می‌گویند کار ما قانونی بوده و پروانه بهره‌برداری داریم. قبلا استعلامی از شورا و دهیاری می‌گرفتند و شرایط اجتماعی را بهتر در نظر می‌گرفتند و می‌گفتند اگر مشکلات و تنش‌های اجتماعی وجود دارد اعلام کنند ولی هم اکنون بدون اطلاع همه کار‌های شان را انجام داده و مجوز صادر می‌کنند.

غلام احمدی یکی از کشاورزان روستای بیورزین در این باره به خبرنگار ایلنا، گفت: جاده معدن کارخانه سیمان خزر درست از وسط زمین‌های کشاورزی ما می‌گذرد و موجب تخریب این زمین‌ها و حد و مرز بین آنها می‌شود و هر چقدر تلاش کردیم و به ادرات مختلف سر زدیم و شکایت کردیم، اما متاسفانه به مشکل ما اصلا رسیدگی نشد و بالاخره با اعتراض و تجمع اهالی روستا فعلا تردد کامیون‌های معدن از این جاده تعطیل شده است. مالک خصوصی با خریداری کارخانه سیمان لوشان از معدن تراورتن برداشت می‌کند.

احمدی ادامه داد: زمین‌های کشاورزی متعلق به اهالی دارای سند مالکیت است و به هر اداره و ارگانی که شکایت می‌کنیم متاسفانه از این معدن دار حمایت می‌کنند و صدای مان به جایی نمی‌رسد. این فرد حدودا چهار سال است که از معدن سنگ تراورتن برداشت می‌کند و در حال تخریب یک زمین فوتبال در این روستا است و هرگاه اعتراض می‌کنیم در جواب به ما می‌گویند این زمین‌ها را خریداری کرده ایم.

محمد مرادی یکی از دامداران روستای نیز در ادامه به ایلنا، گفت: معدن سنگ تراورتن راه عبور و مرور ما را بسته و چراگاه دام‌های مان را تخریب کرده است و شرایط ما به گونه‌ای شده که باید از اینجا مهاجرت کنیم. با عبور کامیون‌ها دیگر نمی‌توانیم دام‌های مان را برای چرا آنجا ببریم.

وی ادامه داد: حدودا ۲۵ دامداریم که پروانه چراگاه در این منطقه داریم که با این شرایط مجبوریم دام‌های مان را از این منطقه جمع آوری کنیم. معدن دار از استان دیگری آمده و می‌خواهد ما را از خانه مان بیرون کند. پروانه بهره‌برداری داریم و به منابع طبیعی شکایت کرده ایم و به ما کتابچه داده‌اند و زمستان سال گذشته شکایت کرده ایم ما دهه هشتاد کتابچه گرفته‌ایم و این معدن دار به تازگی آمده و ادعای مالکیت می‌کند و حدودا ۳ هکتار از مراتع روستا راتصرف کرده و قرار است ۱۳۰ هکتار دیگر هم تصرف کند.

وی اضافه کرد: دیگر علف زاری برای ما باقی نمی‌ماند روستایی که از گذشته تا کنون اجداد ما در آن زندگی کرده‌اند حالا یک فردی از استان دیگر آمده با تخریب زمین‌های مان می‌خواهد ما را از خانه مان بیرون کند. تکلیف ما که تنها منبع درآمدمان همین دامداری است چیست؟ بدون اطلاع ما و برخلاف قانون چرا چراگاه ما را اداره منابع طبیعی رودبار در اختیار یک معدن دار گذاشته است؟ معادن روستای ما را محاصره کرده اند و با این شرایط باید از اینجا مهاجرت کنیم و آواره حاشیه شهر‌ها شویم.

منبع: خبرگزاری کار ایران (ایلنا)