به گزارش میمتالز، در عین حال، با توجه به ظرفیتهای ایجاد شده در هریک از حلقههای زنجیره ارزش و هدفگذاری تولید ۵۵ میلیون تن فولاد در افق ۱۴۰۴، کمبود سنگ آهن برای واحدهای کنسانترهسازی و کمبود ظرفیت گندلهسازی برای واحدهای تولید آهن اسفنجی کاملا قطعی است.
نیما شهبازی، مدیر کنترل طرحها و پروژههای شرکت سرمایهگذاری توسعه معادن و فلزات گفت: اصلیترین مصرف کننده سنگ آهن، صنعت فولاد است و میتوان گفت تقریبا ۹۸ درصد سنگ آهن استخراج شده در سطح جهان در صنعت فولاد استفاده میشود.
وی افزود: استرالیا، برزیل و روسیه بیشترین محتوای آهن در ذخایر را دارا بوده و ایران با داشتن بیش از ۵ میلیارد تن ذخیره زمین شناسی و ۳.۸ میلیارد تن ذخیره قطعی در رتبه ۱۲ جهان قرار دارد.
شهبازی ادامه داد: در سال ۱۴۰۲ در کشور بالغ بر ۹۰ میلیون تن سنگ آهن استخراج شده است که تقریبا مشابه سال گذشته بوده، اما برای استفاده حداکثری از ظرفیت خطوط تولید زنجیره فولاد، حدود ۳۰ میلیون تن کسری سنگ آهن داریم.
شهبازی در خصوص اهمیت سرمایهگذاری در زمینه اکتشافات گفت: اصلیترین راه حل برای حل بحران سنگ آهن، انجام اکتشافات است که نیاز به سرمایهگذاریهای کلان و پرریسک دارد و باید با برنامهریزی اصولی به این موضوع پرداخت. مدیران شرکتهای فعال در زنجیره فولاد موظف هستند تا در کوتاه مدت بازدهی مناسبی از عملکرد را به سهامداران و ذینفعان ارائه دهند. البته چه بسا فشارهایی از این جنس باعث میشود نتوانند سرمایهگذاری درست و بلندمدت در زمینه اکتشافات داشته باشند که شرکتها باید این موضوع را مدیریت کنند.
وی ادامه داد: با حمایت دولت در حلقههای اولیه اکتشافات میتوانیم شاهد عملیاتهای موفقی در این خصوص باشیم که ارزش افزوده زیادی به همراه خواهد داشت.
این کارشناس حوزه معدن تصریح کرد: کشور ما در مقایسه با کشورهای معدن خیز از نظر کمیت فعالیتهای اکتشافی (متراژ حفاری) وضعیت مطلوبی ندارد، به عنوان مثال استرالیا تنها در سال ۲۰۲۰ حدود ۱۱ میلیون متر حفاری اکتشافی انجام داده است در حالیکه که در ایران طی سال ۱۴۰۲ حدود ۵۵۶ هزار متر حفاری اکتشافی انجام دادیم که رقم بسیار ناچیزی است.
شهبازی اظهار داشت: علاوه بر لزوم سرمایهگذاری در زمینه حفاری اکتشافی که باید به صورت جدی دنبال شود، لازم است فضای مناسبی برای واردات سنگ آهن و توسعه زیرساختهای لازم در این خصوص نیز فراهم شود تا بتوانیم با انجام فرآیندهای تکمیلی، زنجیره را به صورت کامل و متوازن فعال کنیم.
وی یادآور شد: عدم وجود زیرساختهای مناسب ریلی، جادهای و بنادر جهت واردات سنگ آهن و در مقابل آن جابه جایی و صادرات محصولات تولیدی به کشورهای منطقه از دیگر چالشهای اساسی آینده صنعت فولاد ایران خواهد بود؛ بنابراین اگر میخواهیم صنعت فولاد کشور ماندگار باشد، باید به صورت اصولی به اکتشاف و بهره برداری از معادن و توسعه بخش زیرساخت پرداخته و از ظرفیتهای موجود و واقعی استفاده کنیم.